devri düz bir benzeyendi gün
sabah, öğle, ikindi
uzun bir varlığa sabrettin
boşlukta sonsuzluk birikti
unut onları o adamlar
kadınlar, ellerine dolanan ipleri
cisimler içinde bir isimdi cismin
uğultular içinde uğurlu bir sesti
kim bu peki saçlarına
sakalına hem göğsüne bir nişan, peki
bu genç yaşında bu kırı
bu ayları bu göklere kim sabitledi
sen konuş sen durma sen uzun
diline sarılan ince şiiri
güzel bir ölüme yaslanır ömür
büyükler, ulular, yokluyor kalbini
zaman devri düz bir benzeyendi
sabah, sonsuzluk, ikindi
yeniyazı, bahar 2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder