renk ile mavi
vasfıma uymuyor hiçbir sıfat
insan özler mi kendini
ey acılardan geçerken elime tırpan olan buhran
insan senden vazgeçer mi..
ama anladım çoğu şeyi, renk maviden sıyrılıyordu
ağaç silkeleniyordu güneşten, gözüm gördü hepsini..
seçip parlattım hiçliği, kimsesizliği
vasfıma uymaz hiçbir sıfat ve yalnızlık ağır
insan
sever kendini
kapı billur ruh tenha
tek başına bir kendi imiş dünya
kibir, esrar sıyrılırmış isimlerden
azatlı bir sırsın artık, git vur kendini taşa
kendiyle aynı bir kapı imiş ben sahipliği
geçtim ya ruh tenha
dünya içiyim, buhran ya da..
ey her kendiye ben bulayan ilmim
yer haberlidir gökten ya sefa
özden cevher süzenler bilir, muamma ya da
kapı billur artık ruh tenha
nefes dinlesin nefsini
gurur, kalk dolaş istersen bağrımda
ben olmayan kendim öylesi berrak suyumda
kitap-lık, kasım 2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder