gözlerinde ilahi okunan cennet çocukları

sadağın dibine saplanıp kalmış temren gibi

ya da

tam vuracakken boynunu avcının, tavı az bir zülfikâr gibi

eksiktiniz!

sonra sakin bir av ayini...

sonra cennetten kaçmış

tam çıkarken yine kovulmuş gibi ah aynı yerden

susun!

ve şaşırın daha büyüyecek çocuğun neden durmadan

durmadan tecavüz ettiğini ........... .............. ve herkese!

elbet durmuşken şimdi eşikte

ben boynumu kırmış bakarken yukarıya

ey gözlerinde ilahi okunan cennet çocukları

ağlayın!

ve inanın artık imanın kanda olduğuna

inanın! ve bırakın çözülsün damarlarınızın düğümü

akıyorum

kamaşıyor her yanımda kalbim

gözüm seyiriyor eski bir kan sıcaklağını

ah biliyorum o andığımız bir zamanlar

kadim kan pıhtıları!

her köşede dilenen insanlar

her avluda ölen

her binada yeniden bıkmak bilmez dilleriyle kullarının

doğdular yeniden

ben bu her daim sefil

ben bu gözleri alevin üç rengiyle millenmiş âdem

–gördüm–

nasıl oynarlar ateşle kader yazıcıları

ve nasıl mühürlerler ömrü zamansız bahçelerin özentisiyle!

insan cüruflarından geçtim

ister sofalarda birikmiş misafir deyin

ister meydanların bahadır neferleri

ister şeyh deyin ister kâfir

gördüm ve süründü ayaklarıma

insan soyunun külden etleri!

eşiktesiniz, düşerken cennetten tapmayın ateşe!

melekleri gördüm

yalnız onlar severmiş kuğuları

kuğular ah çirkin

kırık hepsinin –gördüm– ah kırık boyunları!

ateşe tapma!

ateşe tapma! kınnap, fitil

kalbim tapma ateşe zinhar!

koskoca nehirler akar bilmem neremizden

ateşe tapma!

çıkar kandiller, kavlar arar

arklar oyarız şehre bilmem neremizden

ateşe tapma kalbim!

eşiktesiniz, düşerken cennetten tapmayin ateşe!

E, nisan 2001