sen el çekme bari
sen ey, çağırdıkça koşan sıkıntı
tüm hayvanları ovanın
nehrin tüm çavlanları ve
doğarken boğduğum çığlık
savururken aklımdan aklımı
bir berduşa nam olacak kadar rezil
akıttım salyamdan senden yadigâr bulantıyı
şimdi ağzım cılk. şimdi yanım yörem
ıtır bahçeleri kadar göğüne bulanası ufunet kuyuları
şimdi bende, annem kadar deniz bir akıntı
çözüyorum ömrümün yumağını
çözdükçe ben, çözüp sardıkça dünya çıkrığına
ardımdan düğümlüyor şehrin âşıkları
resmet bu hali ceviz
değil mi ki benden akan kökünü uyuşturdu
değil mi ki ceylanın gözünden çaldılar korkuyu
E, ocak 2003
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder