tramvayda arzu

sandala binsem çeksem kürekleri deniz
benim çölüm mavi

çürüsem ben nemli nemli ekşisem ah ölmenin ne güzel var şekilleri
ne güzel kopar kolumu omzumdan ayıran o son damar
ben çekerim
ölüm bırakır kürekleri

çölüm evet hem deniz hem mavi
                          derken hayat karıştırır istanbul insana ve vıcık
                          birbirine geçer tramvayda şehrin semtleri
                          yetersiz bakiye uyarısı ne bileyim telefonlar ambulanslar sesleri
ne güzel kopar kolumu omzumdan
insem bu durakta binsem sandala çeksem ölsem kürekleri

gençlik, orman, ocaklar

nar ocaklara kara kömürler gibi geçti gençlik

dağlarda sular sanırdım bana akar

sanırdım geçeceğim şehirden

geçecekti ormandan çivileriyle bir rüzgâr

ben gördüm mezartaşını sarmıştı bir çınar, ağaçlar

kökleriyle ölülere bilmiyorum neler yapar

kaldım

nar ocaklarda

is ocaklarda sızıldayan cüruflar

gelip geçti gençlik, kanımın delikanlısı

kaçıp giderdi dağın güzel huyuna, yabana

nemlene nemlene kadınlarla sonra kaldı

alıştı bir ağaç bir şehre nasıl alışırsa

geçer her şey akar bir orman dağından

benzer banklara darmadağın ve durmadan

bir orman diyordum, şehirde insana ne yapar

beklesem, sanırdım yapraklar çıkacak parmaklarımdan

geçti

aş ocaklardan

meşe odunlar

gençlik ateştir geçer içe dışa yanarak ve yakmakla

is ellerini suya taşıyandır insan

karanlıkta

yolda ve umutta olan

kontra 5'te, ömer şişman, sinan özdemir'in "ışın tedavisi"ne açı 

üstgeçitlerde simitçiler
bütün gün susam susam durduğunda döküldüğünde e5 isimli asfalta
minibüs kapısında otobüs kapısında
söndürülmez ama atılır sigara
95 yılında ben ve yunus yusufpaşa durağında
ılık ağızlı yarım sigaraları
alıp dudağımıza yaklaştırdığımızda