zaman, dönemez bazı dünyaları
ferahlar bu göğsüm
sabahın uyuduğunu göreniniz var mı
bir vakite asılı akşam nedir
güneş gündüzlüdür
kendinden ayrı gecenin karanlığı
savrul ey doğmuş olmanın nişanı
bir yeryüzünde bir ben kimdir
hem boşluktur zamanın asıl adı
varlık hiçlikte dinlenir
ve asla, bazı şeylerin yoktur mekânı
kendime
geçebilsem, kendi içime
hangi
su karşılar yüzümü
ayna
etse cismini bedenim içinde geçip giderken kum
bu
sarmal kuyuda kazınan ruhum gösterir mi rengini
kendime
dönerken kendime gözüken bu ufunet, bu tortu
birikir
mi kuyuda ben arşa çekerken gövdemi
hiç
gedik bulamaz kendine kusan safra
bende ben biriktirdim bu kanı ruhuma!
ben
heba ettim yüzümden çekip aynayı nergise
gözüm,
ah çirkin gözüm döndü kendini aslıyla görmeye!