zaman, dönemez bazı dünyaları

ferahlar bu göğsüm

sabahın uyuduğunu göreniniz var mı

bir vakite asılı akşam nedir

güneş gündüzlüdür

kendinden ayrı gecenin karanlığı

savrul ey doğmuş olmanın nişanı

bir yeryüzünde bir ben kimdir

hem boşluktur zamanın asıl adı

varlık hiçlikte dinlenir

ve asla, bazı şeylerin yoktur mekânı

kendime geçebilsem, kendi içime

hangi su karşılar yüzümü

ayna etse cismini bedenim içinde geçip giderken kum

bu sarmal kuyuda kazınan ruhum gösterir mi rengini

kendime dönerken kendime gözüken bu ufunet, bu tortu

birikir mi kuyuda ben arşa çekerken gövdemi

hiç gedik bulamaz kendine kusan safra

bende ben biriktirdim bu kanı ruhuma!

ben heba ettim yüzümden çekip aynayı nergise

gözüm, ah çirkin gözüm döndü kendini aslıyla görmeye!