melek acemisi

o çıt sesi kanatlarından mı gelirdi onların

boyunlarından mı yoksa. bazısı ölü

içli bir ah hatırlıyorum bazısından şimdi

bir yankı. kalbime çarpa çarpa seken bir ışık.

gençtim, ateşkâr, sarsak

kulağım seslere zaten sağırdı.

bilmeden kanatlarını hoyratça onların..

kötürüm melekler sürüdüm ardımdan

mavi kanları yüzlerine, tüllerine bulaşırdı.

gençtim, göğsüm yıkımlar, bozgunlar atlası

hınçlıydım kime, yaram kimden, aldığım intikam ne

ses etmezlerdi, sitem yok. sadece çıt.

ve gücenmek en çok onlara yakışırdı.

toydum, melek acemisi

hüzünle bakan birkaç göz hatırlıyorum şimdi.

nice kapı kapandı ardımdan o zaman

benim ellerim marangozdu

ellerim benim dünya onarır, gök onarır

benim ellerim açardı kapıları.

şimdi kötürüm melekleriyle bir ben iki kilit arasında kapkaranlık.

allahsız kalana kim acır. parmakları işlemeyene artık

umarsız olana. yitene.

kaybolana bu uğursuz karanlıkta kim ışık uzatır.

şimdi kötürüm melekleriyle bir ben iki kilit arasında.

kapkaranlık.